بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
در زمان جاهلیت در تمام نقاط جزیرةالعرب آئین بت پرستی رواج داشت، قبیله اوس و خزرج، پیش از اسلام، بتهای بسیار داشتند، و هر بزرگی از آنها در خانه خود بتی داشت، آن را خوشبو می‏کرد، و حیوانات را نزد آن قربانی می‏نمود، و کنار آن سجده می‏کرد، به این ترتیب در مدینه نیز صدها بت، پرستش می‏شد.
هنگامی که در سال 11 بعثت عده‏ای از مردم مدینه به مکه رفتند و در عقبة اولی (گردنه‏ای در سرزمین منا) در حضور پیامبر (ص) قبول اسلام کردند و به مدینه برای تبلیغ اسلام باز گشتند، وقتی وارد مدینه شدند، بتهای خود را شکستند، جمعی از مردم مدینه نیز به پیروی از آنها بتهای خود را شکستند.
و هنگامی که هفتاد و پنج نفر از بزرگان مدینه در ماه ذیحجّه سال 12 بعثت، شب هنگام در نزدیک همان «عقبه اولی»، با رسولخدا(ص) بیعت کردند که به عنوان بیعت عقبه دوم نامگذاری شد، آنها وقتی به مدینه باز گشتند، بت شکنی عمومی در جای جای مدینه شروع شد، در عین حال در بعضی جاهای مدینه بت پرستی به صورت قاچاق ادامه داشت، پس از ورود پیامبر (ص) به مدینه، افرادی مأمور شدند که در مدینه به جستجو می‏پرداختند و هر کجا بتی می‏دیدند آن را شکسته و نابود می‏کردند و به این ترتیب سراسر مدینه از لوث وجود بت، پاکسازی گردید.
و در این راستا می‏نویسد: نخستین بتهائی که در اسلام رسماً شکسته شد، دوازده بتی بود که قبل از ورود پیامبر به مدینه‏
توسط دوازده نفر از انصار در، مدینه شکسته شد.