بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
یکی از شهیدان کربلا «محمّد بن بشر حضرمی» است، در آغاز شب عاشورا که یک از اصحاب، با کلماتی وفاداری خود را به امام حسین (ع) ابراز می‏داشتند، در میان آنها محمّد بن بشر حضرمی نیز بود، در همان وقت به او خبر رسید که پسرت در مرز ری، به اسارت دشمن در آمده است.
محمّد گفت: پاداش مصیبت پسرم و خودم را از درگاه خدا می‏طلبم.
امام حسین (ع) سخن او را شنید و به او فرمود: خدا تو را رحمت کند، من بیعت خود را از تو برداشتم، برو برای آزادی پسرت، کوشش کن.
محمّد بن بشر گفت: اکلتنی السباع حیّاً ان فارقتک: «درّندگان مرا زنده بخورند اگر از تو جدا گردم».
امام حسین (ع) چند لباس که از برد یمانی بود و هزار دینار قیمت داشت، به او داد و فرمود: این لباس را به پسر دیگرت بده، تا با دادن این لباسها به دشمن (به عنوان فداء) برادرش را از اسارت دشمن، آزاد سازد.
به این ترتیب محمّد با اینکه راه عذری برایش پیدا شد، استواری و وفاداری خود را اظهار نمود و ثابت قدم ماند.