بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
عصر خلافت ابوبکر بود، گروهی از مسیحیان به سرپرستی اسقف و عالم بلند پایه خود به مدینه آمدند، جویای خلیفه رسول خدا (ص) شدند، مردم ابوبکر را معرّفی کردند، آنها نزد ابوبکر رفته و سؤالاتی مطرح کردند، ابوبکر برای گرفتن پاسخ صحیح، آنها را به محضر امام علی (ع) فرستاد، آنها نزد امام آمدند در میان سؤالات خود، یکی از سؤالاتشان این بود: «خدا در کجا است؟»
امام علی (ع) آتشی افروخت و سپس از آنها پرسید: «صورت این آتش کجاست؟»
دانشمند مسیحی گفت: همه اطراف آتش، روی آن حساب می‏شود، پشت و رو ندارد.
امام فرمود: وقتی که برای آتشی که مصنوع خدا است، روی خاصّی نیست آفریدگار آن که هیچ گونه شبیهی ندارد، بالاتر از آن است که پشت و رو داشته باشد، مشرق و مغرب از آن خدا است، و به هر سو رو کنی، همان سو، روی خدا است و چیزی بر او پوشیده نیست.