بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
در عصر خلاقت ابوبکر، قیصر روم، سفیر خود را برای پاسخ به چند سؤال نزد ابوبکر فرستاد، سفیر نزد ابوبکر آمد و چنین سؤال کرد: مردی است که:
1- امید به بهشت ندارد، و از آتش دوزخ نمی‏ترسد.
2- و از خدا نمی‏ترسد.
3- و رکوع و سجده نمی‏کند.
4- و مردار و خون می‏خورد.
5- و فتنه را دوست دارد.
6- و چیزی را که ندیده گواهی بر آن می‏دهد.
7- و حق را دشمن دارد و آن را نمی‏پذیرد.
عمر بن خطّاب که در آنجا حضور داشت گفت: کار این مرد جز این نیست که با این امور بر کفر خود می‏افزاید.
جریان سؤالات رسول قیصر روم را به علی (ع) خبر دادند، آن حضرت فرمود: آن مردی که دارای این صفات است از اولیاء خداست:
1و2- او امید به بهشت ندارد و از آتش دوزخ نمی‏ترسد، بلکه امید به خدا دارد و از خدا نمی‏ترسد، ولی از ظلم خدا نمی‏ترسد (زیرا خدا ظالم نیست) بلکه از عدل خدا می‏ترسد.
3- در نماز میت رکوع و سجده بجا نمی‏آورد.
4- و ملخ و ماهی (که بدون ذبح حلال هستند) و جگر (که از خون تشکیل شده) می‏خورد.
5- و مال و فرزندان را دوست دارد که فتنه (مایه آزمایش) هستند چنانکه در قرآن (سوره تغابن آیه 15) آمده: انما اولادکم و اموالکم فتنة: «همانا فرزندان و اموال شما مایه فتنه (امتحان) هستند».
6- بهشت و دوزخ را ندیده ولی گواهی بر وجود آنها می‏دهد.
7- و مرگ را با اینکه حق است دشمن دارد و نمی‏پذیرد.