بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
در حالی که پیامبراسلام (ص) قاطعانه با تبعیضات نژادی مبارزه می‏کرد و عملاً افراد سیاه پوست و محروم وفقیر و غلام را در ازدواج و امور دیگر با سایر مسلمین مساوی می‏دانست (چنانکه در استان قبل گذشت)، وقتی که بنی امیه روی کار آمدند بار دیگر جریان تبعیضات نژادی دوران جاهلیت را زنده کردند، به عنوان نمونه:
مرد مسلمانی از موالی (غلامان آزاده شده غیر عرب) با دختری از اعراب بنی سلیم ازدواج کرد، محمد بن بشیر، از این واقعه ناراحت شد و به مدینه آمد و از حاکم مدینه «ابراهیم بن هشام» شکایت کرد.
حاکم دستور داد بین آن غلام آزاد شده و همسرش جدائی افکندند و دویست تازیانه به آن غلام زد، و موی سر ابروها و ریشش را تراشید، و این گونه او را تحقیر و شکنجه داد که چرا با دختری از دختران عرب، ازدواج کرده است.
محمدبن بشیر کار حاکم را ستود، و اشعاری در مدح او گفت، که از جمله آنها این شعر است: ن‏
قضیت بسنة و حکمت عدلاً gggggو لم ترث الخلافة من بعید
:«تو بر اساس سنت قضاوت کردی و به عدالت داوری نمودی و این کار تو بیانگر قرب تو به مقام خلافت است.»