بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
اسماعیل از فرزندان بسیار با کمال امام صادق (ع) بود، او در زمان حیات امام صادق (ع) از دنیا رفت و آنحضرت را سوگ خود نشانید، شاگردان آنحضرت نیز، سخت متأثر شدند چرا که از محضر اسماعیل بهره‏مند می‏شدند و او را مردی بزرگ و فقیهی سترگ می‏دانستند حتّی بعضی گمان می‏کردند که امام بعد از امام صادق (ع) به اسماعیل است .
امام کاظم (ع) می‏گوید: پدرم امام صادق (ع) به من فرمود: نزد مفضّل (یکی از شاگردان بر جسته امام صادق )برو، و در مورد وفات اسماعیل به او تسلیت بگو، و سلام مرا به او برسان و از قول من به مفضّل بگو:
اصبنا باسماعیل فصبرنا فاصب کما صبرنا، اذااردنا امراًواراد الله امراًسلمنا لامراللهه .
«به فراق اسماعیل سوگوار شدیم، پس صبر کردیم، تو نیز مانند ما صبر کن، وقتی ما چیزی را خواستیم، و خدا چیز دیگری خواست، تسلیم فرمان خدا هستیم.»