بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
امام علی بسیار صدقه می‏داد، و به مستمندان کمک مالی می‏کرد، شخصی به آنحضرت عرض کرد کم تصدق الا تمسک: «چقدر زیاد صدقه می‏دهی، آیا چیزی برای خود نگه نمی‏داری؟»
امام علی (ع) در پاسخ فرمود: آری به خدا سوگند، اگر بدانم که خداوند انجام یک واجب (و انجام یک وظیفه) را قبول می‏کند، از زیاده‏روی در انفاق خودداری می‏کردم، ولی نمی‏دانم که آیا این کارهای من مورد قبول خداوند هست یا نه؟ (چون نمی‏دانم، آنقدر می‏دهم تا بلکه یکی از آنها قبول گردد).
به این ترتیب امام علی (ع) با کمال تواضع، به قبولی اعمال توجه داشت، یعنی کیفت را مورد توجه قرار می‏داد نه زیادی و کمیت را، و از این رهگذر می‏آموزیم که باید کارهایمان را بااخلاص و شرائط قبولی، انجام دهیم تا در پیشگاه خدا قبول گردد.