بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
حنظله جوان مخلص و دلاوری بود که صبح شب زفاف خود، هنوز وقت غسل کردن نداشت، به میدان جنگ احد رفت و با دشمنان جنگید تا به شهادت رسید، هنگام تشییع جنازه او، پیامبر (ص) فرمود: می‏بینم که فرشتگان با ظرفها و آب بهشت او را غسل می‏دهند، از این رو او به عنوان «غسل الملائکة» (غسل داده شده از جانب فرشتگان) معروف گردید.
او همسر قهرمانی بنام جمیله داشت، پس از مدتی پسری از متولد شد، نام او عبدالله گذاشتند، این پسر با پرورش و آموزشهای مادری همچون جمیله بزرگ شد و راه پدر را پیشه خود ساخت، همواره مدافع اسلام بود، تا آن زمان که پس از جریان شهادت امام حسین (ع)، ماجرای دلخراش «حره» در مدینه پیش آمد.
این ماجرا چنین بود که یزید در سال 63 ه ق اواخر ماه ذیحجه به مأمورین خونخوار خود دستور داد، به کشتار مردم مدینه دست بزنند، زیرا آنها به یزید اعتراض کرده بودند که چرا امام حسین (ع) و یارانش را کشته است.
در این فاجعه غمبار هفتصد مرد از مفسران عالیقدر قرآن کشته شدند، وضع تسلط یزیدیان آنچنان بود که هیچکس قدرت مقابله با آنها را نداشت، در چنین شرائطی، عبدالله بن حنظله، فرزند جمیله با جمعیت اندکی آماده مقابله و درگیری با لشکر خونخوار یزید شدند، او مردم را به جنگ دعوت می‏کرد، برادر مادریش محمد بن ثابت، و هشت پسر خودش را یکی پس از دیگری به جنگ بایزیدیان فرستاد و همه آنها به شهادت رسیدند، سرانجام خود عبدالله یکه و تنها به میدان رفت و در یک جنگ نابرابر، شهد شهادت نوشید.
به این ترتیب شوهر جمیله در جنگ احد شهید شد، دو پسرش و هشت نوه‏اش در فاجعه حره به شهادت رسیدند، در حالی که او در این هنگام بیش از هفتاد سال داشت، این بانوی دلاور از بانوان نادری است که مدال شهید پروری را از تاریخ اسلام گرفته است.