بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
عبدالله بن جعفر، داماد و برادرزاده علی (ع) بود روزی در عصر خلافت آنحضرت به حضور او آمد و عرض کرد: «شایسته است که امر کنی که برای زندگی روزمرّه خودم به کمک مالی شود، سوگند به خدا برای تأمین زندگی چیزی ندارم‏جز اینکه گوسفند یا الاغ خود را بفروشم. امام علی (ع) به او فرمود: نه، چیزی برای تو نزد من نیست، مگر اینکه به عموی خود دستور بدهی تا (از بیت المال) دزدی کند و به تو بدهد.