بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
علی بن جعفر (ع) برادر امام کاظم (ع) از امامزادگان بزرگ و فقیهان پرهیزکار است، در مورد قبر ایشان سه قول نوشته‏اند: 1- در قم (آخر چهار مردان کنار مزار شهداء قرار دارد 2- در خارج قلعه سمنان واقع است 3- در قریه عریض، واقع در یک‏فرسخی مدینه می‏باشد.
علی بن جعفر (ع) در زمان امام جواد (ع) از علمای سالمند و فقهای با سابقه به شمار می‏آمد.
محمدبن حسن بن عمار می‏گوید: در مدینه در محضر علی بن جعفر (ع) نشسته بودنم، و روایاتی را که از امام کاظم (ع) نقل می‏کرد می‏نوشتم، در این هنگام ناگاه امام جواد (ع) که آن وقت نوجوان بود، وارد مسجد شد، دیدم علی بن جعفر بدون رداء و با پای برهنه برخاست و به استقبال امام جواد (ع) رفت و خود را به سوی او افکند و دست او را بوسید.
امام جواد (ع) فرمود: «عمو جان خدا تو را رحمت کند بنشین.»
علی بن جعفر گفت: ای آقای من چگونه بنشینم با آنکه تو ایستاده‏ای.
هنگامی که علی بن جعفر(ع) به جلسه درس خود باز گشت، شاگردان از روی سرزنش به علی بن جعفر گفتند، تو عموی پدرت حضرت جواد (ع) هستی، در عین حال دیدیم که دست او را بوسیدی و آنچنان احترام کردی که دور از معمول.
علی بن جعفر در پاسخ آنها، دست به محاسن سفید خود گرفت و فرمود: ساکت باشید، هنگامی که خداوند صاحب این محاسن سفید را شایسته امامت ندانست، و این جوان را شایسته نمود و مقام شامخ امامت را به او تفویض کرد، آیا من فضل او را انکار کنم؟ پناه می‏برم به خدا از این سخن که شما می‏گوئید، بلکه من بنده امام جواد (ع) هستم.
از احترامهای علی بن جعفر (ع) به امام جواد اینکه: هر گاه امام جواد(ع) می‏خواست به جائی برود، علی بن جعفر بر می‏خاست و کفش او را جفت می‏کرد.
روزی طبیبی برای قصد (گشودن سر رگ) امام جواد (ع) آمد، علی بن جعفر به امام جواد (ع) عرض کرد: ای سرور من اجازه بده اول رگ مرا قطع کند تا تیزی و سوزش نشتر قبل از تو به من برسد.