بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
عصر رسول خدا (ص) بود بانوئی دردمند و رنجور از دنیا رفت، هر کس با خبر می‏شد طبق معمول می‏گفت: آن زن از دنیا راحت شد، چنانکه روزمره شنیده می‏شود که اگر کسی در این دنیا بسیار در رنج و درد باشد و بمیرد می‏گوید راحت شد، بلال حبشی نیز بر این اساس، به حضور رسول خدا (ص) آمد و گفت:
ماتت فلانة فاستراحت: «فلان زن مرد و راحت شد».
پیامبر (ص) از این سخن بلال خشمگین شد و به او فرمود: انّما استراح من غفر له: «بدانکه کسی راحت شود که مورد آمرزش قرار گیرد» یعنی هر کسی که - در هر حال باشد - بمیرد، راحت نمی‏شود، بلکه آغاز ناراحتی او است جز کسی که بر اثر ایمان و تقوی، آمرزیده گردد، چنین کسی راحت می‏شود.