بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
آیت اللّه العظمی حاج آقا حسین قمی (قدّس سرّه) یکی از مراجع تقلید معروف شیعه بود که بسال 1366ه ق در نجف اشرف درگذشت و مرقد شریفش در نجف اشرف است.
این مرجع بزرگ از مجاهدان شجاعی بود که همواره با دستگاه قلدری رضاخانی مبارزه می‏کرد.
او در زمان سلطنت رضاخان ، از مشهد به تهران آمد، تا خواسته‏های خود را با رضاخان در میان بگذارد، رضاخان ایشان را در یکی از باغهای حضرت عبدالعظیم (شهر ری) جا داده می‏رفت و نه به کسی اجازه می‏داد با او ملاقات کند، و به تقاضاهای ایشان ترتیب اثر نمی‏داد و در آن عصر «سهیلی» نخست‏وزیر وقت بود.
تقاضاهای آیت اللّه حاج آقا حسین قمی در این امور خلاصه می‏شد:
1- آزاد گذاردن زنان در حجاب و رفع ممانعت از داشتن حجاب .
2- لغو اتحاد شکل.
3- عمل به موقوفات.
4- منع مشروبات الکلی و...
دولت رضاخانی این خواسته‏های مشروع را نمی‏پذیرفت .
در این وقت حضرت آیت اللّه بروجردی در بروجرد سکونت داشت و هنوز به قم نیامده بود و به مقام مرجعیت عام نرسیده بود، سه نفر از روحانیون بلند پایه به بروجرد مسافرت کردند تا آقای بروجردی را به تهران ببرند تا در نتیجه کمک ایشان، تقاضاهای آیت اللّه حاج آقا حسین قمی به ثمر برسد.
آقای بروجردی با بعضی از آقایان، در بروجرد به مشورت پرداخت، و در پایان فرمودند: « دو نظر هست، یکی اینکه خودم به تهران بروم، دوّم اینکه تلگراف کنم» سپس فرمود: بهتر این است که نخست تلگراف کنم و زمینه را بسنجم، تلگرافی به رضاخان مخابره کرد، پس از این تلگراف، در هیئت دولت وقت گفته شد: «اگر آیت اللّه بروجردی به تهران بیاید آرامش لرستان بهم می‏خورد، بهتر است هر چه زودتر موافقت شود» سرانجام خواسته‏های آیت اللّه حاج آقا حسین قمی مورد تصویب هیئت دولت واقع شد.
سپس مرحوم آیت اللّه حاج آقا حسین قمی به سوی عراق و نجف اشرف رهسپار شدند، و در ملایر، آقای بروجردی با ایشان ملاقات نموده و او را به سوی عتبات، بدرقه فرمود.