بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
مردی به محضر امام صادق (ع) آمد و از همسایه خود شکایت کرد.
امام صادق (ع) در ضمن راهنمائی او درباره اهمیت مقام همسایه، و زشتی رعایت نکردن حق همسایه این داستان را نقل کرد و فرمود: بدانکه: مردی از انصار به حضور رسولخدا(ص) آمد و عرض کرد:
«من خانه‏ای در محل فلان قبیله، خریده‏ام، نزدیکترین همسایه‏ام کسی است که خیری از او به من نمی‏رسد، و از شر و آزار او، آسوده نیستم.» رسولخدا(ص) به علی (ع) و ابوذر و سلمان (و یک نفر دیگر که راوی می‏گوید بگمانم مقدار بود) دستور داد به مسجد بروند و با صدای بلند، فریاد بزنندکه: «لا ایمان لمن لم یا من جاره بوائقة». «هرکه همسایه‏اش آزار او آسوده نباشد، ایمان ندارد.»
آنها به مسجد رفته، سه بار با صدای بلند، این سخن را به گوش مردم رساندند. سپس با دست اشاره کرد که چهل خانه در چهار طرف همسایه هستند.