بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
جنگ جمل در بصره بین سپاه علی (ع) و سپاه طلحه و زبیر، در گرفت، آتش جنگ شعله ور گردید، امیر مؤمنان علی (ع) پسرش محمّد حنفیّه را طلبید و نیزه خود را به او داد و فرمود: با این نیزه به دشمن حمله کن، محمّد حنفیّه به سوی دشمن حرکت‏کرد، ولی در برابر گردان بنوضبّه قرار گرفت، و نتوانست کاری انجام دهد، عقب نشینی کرد و به حضور پدر بازگشت، هماندم امام حسن (ع) بر جهید و نیزه را از او گرفت و به میدان شتافت و مقداری با دشمن جنگید و باز گشت، در حالی که نیزه‏اش خون آلود بود.
محمّد حنفیّه وقتی که دلاوری امام حسن (ع) را دریافت، صورتش (از شرمندگی) سرخ شد، امام علی (ع) به محمّد حنفیّه فرمود:
لا تانف فانّه ابن النبی و انت ابن علی.
:«سرافکنده نباش، زیرا حسن (ع) پسر پیامبر (ص) است تو پسر علی هستی.»