بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
امام صادق (ع) فرمود:
مردی در بنی اسرائیل سه سال دعا کرد که خدا به او پسری عنایت کند، ولی دعایش مستجاب نشد.
وقتی که دریافت خداوند دعایش را مستجاب نمی‏کند، گفت: «خدایا آیا من از تو دورم که صدایم را نمی‏شنوی و یا تو نزدیک هستی ولی جواب مرا نمی‏دهی؟»
شخصی در عالم خواب نزدش آمد و به او گفت:
«انّک تدعواللّه عزّ و جلّ بلسان بذیّ و قلب عات غیر تقیّ، ونیّة غیر صادق...»
«تو سه سال است خدای متعال را می‏خوانی ولی با زبان هرزه و دلی سرکش و ناپاک و نیّتی نادرست، بنابراین هرزه گوئی را ترک کن و دل و نیّت خود را پاک گردان تا دعایت مستجاب گردد، او چنین کرد و سپس دعا نمود، خداوند دعایش را مستجاب کرد و پسری به او داد».