بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
سال دوّم هجرت بود، جنگ بدر بین مسلمین و مشرکان در سرزمین بدر شروع شد، ابوجهل از سران و دشمنان سرسخت پیامبر (ص) در میدان جنگ حضور داشت و با تاخت و تاز، مشرکان را بر ضد مسلمین می‏شورانید، ولی دو کودک (در حدود کمتر از 14 سال) که هر دو «معاذ»نام داشتند(معاذ بن عمرو معاذ بن عفراء) او را کشتند به این ترتیب:
عبدالرحمان بن عوف می‏گوید: در جنگ بدر در صف مسلمین به جانب راست و چپ می‏نگریستم ناگاه دیدم بین دو کودک کم سن و سال که از دودمان انصار بودند قرار گرفته‏ام، با اینکه آرزو داشتم در چنین موقعیت خطیری بین افرادی قوی باشم، و دشمن به خاطر آنها به طرف من نیاید.
در این هنگام یکی از آن دو کودک به من گفت: «ای عمو، آیا ابوجهل را می‏شناسی، به ما نشان بده».
گفتم: آری می‏شناسم، ای برادر زاده به ابوجهل چه کار داری؟
گفت: به من رسیده که او به رسولخدا (ص) ناسزا گفته است، سوگند به خداوندی که جانم در تحت قدرت او است، اگر ابوجهل را بشناسم از او جدا نگردم تا یکی از ما کشته گردیم.
سپس کودک دیگر نیز همین سخن را به من گفت: از جرأت و نترسی این دو کودک، شگفت زده شدم.
چندان طول نکشید ناگهان ابوجهل را دیدم که در میدان، تاخت و تاز می‏کند، او را به آن دو کودک نشان دادم و گفتم: ابوجهل این است.
آنها در لابلای رزمندگان مثل برق به سوی ابوجهل شتافتند و با شمشیری که در دست داشتند به او حمله برده و او را کشتند، سپس به حضور رسولخدا (ص) باز گشتند و خبر کشته شدن ابوجهل را به آنحضرت دادند.
پیامبر (ص) به آنها فرمودند: ایکما قتله؟: «کدام‏یک از شما او را کشتید؟»
هر یک از آن دو گفتند: من کشتم.
پیامبر (ص) فرمود: آیا شمشیرهای خود را از خون، پاک نموده‏اید؟ گفتند: نه.
پیامبر (ص) به شمشیرهای آنها نگاه کرد، دید هر دو به خون رنگین است، به آنها فرمود: کلا کما قتله: «هر دو شما او را کشته‏اید».