بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
عایشه دختر ابوبکر از همسران پیامبر (ص) بود، هنگامی که معاویه روی کار آمد، در سال 57 ه.ق به حجاز مسافرت کرد تا از مردم برای ولایت عهدی پسرش یزید بیعت بگیرد.
عایشه پیام تهدیدآمیزی برای معاویه فرستاد که مضمون آن این بود: «تو برادرم محمّد بن ابوبکر را کشتی، و اکنون برای یزید بیعت می‏گیری، این روش مورد قبول نخواهد بود...»
عمروعاص به معاویه گفت: اگر عایشه را خاموش نکنی، ممکن است با تحریک او، مردم بر ضد تو شورش کنند.
معاویه برای خاموش نمودن عایشه، نخست ابوهریره و شرحبیل را با هدایای بسیار نزد عایشه فرستاد تا با شیره مالیدن بر سر او با او صلح کند، و پست و مقام والائی به عبدالرّحمان برادر عایشه بدهد که یکنوع حق السّکوت دادن به عایشه بود.
ولی این امور نمی‏توانست عایشه را خاموش کند، این بار معاویه تصمیم گرفت تا با روش مرموز و مخفیانه‏ای عایشه را به قتل برساند، دستور داد چاهی را کندند و ته آن را پر از آهک نمودند، سپس فرش گرانقدری روی آن چاه گسترد، و یک کرسی (چهار پایه مانند صندلی) روی آن فرش نهاد، هنگام نماز عشا، عایشه را به حضور خود دعوت کرد و به عایشه قول داد که می‏خواهد چندین هزار درهم به او بدهد (ظاهراً این جریان در مدینه اتّفاق افتاد).
عایشه با غلام هندی خود از خانه بیرون آمد و سوار بر خر مصری شد، و معاویه به او احترام شایانی نمود، و اشاره کرد که عایشه بر روی آن چهار پایه بنشیند، همین که عایشه بر روی آن چهارپایه نشست، آن چهار پایه فرو رفت و عایشه به درون چاه افتاد، آنگاه معاویه برای اینکه این کار کاملاً مخفی باشد، دستور داد غلام و خر را کشتند و در میان همان چاه افکندند و خاک بر آن چاه ریخته و آن را پر کردند.
از آن پس عایشه ناپدید شد، و بین مردم اختلاف گردید.
بعضی گفتند: عایشه به مکّه رفته است، بعضی گفتند به یمن رفته است، اما حسین (ع) که از جریان اطلاع داشت، اموال عایشه را به وارثان او داد.
حکیم سنائی که از شعرای معروف اهل تسنّن است در این باره در آخر قصیده‏ای گوید:
عاقبت هم بدست آن یاغی
شد شهید و بکشتش آن طاغی gggggآنکه با جفت مصطفی زین سان
بد کند مر ورا تو مرد مخوان‏
نکته قابل توجه اینکه: عایشه در عصر خلافت علی (ع) با اینکه باعث بروز فتنه جنگ جمل شد و در نتیجه خون هزاران نفر مسلمان ریخته گردید، در پایان جنگ علی (ع) او را با محافظین امین (که در ظاهر مرد بودند و در باطن زن) عایشه را به مدینه باز گردانید، تا رعایت حفظ حریم پیامبر (ص) را کرده باشد (شرح این مطلب را در داستان 200 جلد 4 این کتاب بخوانید)
ولی معاویه چنان کرد که خواندید.
با مقایسه این دو روش، به پستی معاویه، و عظمت روحی و بزرگواری و جوانمردی علی (ع) بیشتر پی می‏بریم.