بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
شخصی به محضر امام صادق(ع) آمد و تقاضای قرض کرد، تا هر وقت برایش میسور شد، قرضش را بپردازد.
امام صادق(ع) به او فرمود: «مدت آن را قرار دهم تا هنگامی که محصول کشاورزی تو بدست آید.»
او گفت: نه به خدا، کشاورزی ندارم.
امام فرمود: پس مدت آن را قرار بدهم تا سودی از تجارت بدست آوری.
او گفت: نه به خدا، تجارتی ندارم.
امام فرمود: پس مدت آن را قرار دهم تا (مثلاً) بافته خود را بفروشی.
او گفت: نه به خدا بافندگی ندارم.
امام صادق(ع) فرمود: بنابراین تو از کسانی که خداوند برای او حقی بر اموال ما قرار داده است (تو نیازمندی و کار و کاسبی نداری و بنابراین باید به تو کمک بلاعوض کرد.)
آنگاه امام صادق(ع) کیسه‏ای را که در آن درهم بود طلبید، و دست در میان آن نمود و یک کف دست، درهم از میان آن بیرون آورد و به او داد و به او چنین سفارش کرد:
اتّق الله و لاتسرف و لا تقتر و لکن بین ذلک قواماً.
:«از خدا بترس و پرهیزگار باش، و در مصرف مال، نه اسراف کن و نه بر خود تنگ بگیر، بلکه حد عادلانه و متوسط را رعایت کن.»