بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
در آن هنگام که بازماندگان شهدای کربلا را همراه سرهای بریده شهیدان به کوفه آوردند و به مجلس عبیداللّه بن زیاد وارد نمودند، مختار در جریان حضرت مسلم (ع) بدستور ابن زیاد دستگیر شده و در زندان به سر می‏برد.
ابن زیاد برای اینکه دل مختار را بسوزاند دستور داد مختار را از زندان به مجلس خود بیاورند، دژخیمان او مختار را کشان کشان با وضع توهین‏آمیز به مجلس ابن زیاد آوردند.
هنگامی که مختار وارد مجلس شد، دریافت که امام حسین (ع) کشته شده، و اهل بیت او اسیر شده‏اند و سر بریده امام در میان طشت است، بسیار ناراحت شد و از شدت غم، بیهوش گردید وقتی که به هوش آمد، با کمال شجاعت بر سر ابن زیاد فریاد کشید که: «ای حرامزاده! بزودی دمار از روزگار شما در آورم و 380 هزار نفر از بنی امیّه را خواهم کشت».
ابن زیاد خشمگین شد و به قتل او فرمان داد.
حاضران دیدند کشتن مختار صلاح نیست و مسأله تاره‏ای ایجاد می‏کند، به ابن زیاد گفتند: کشتن مختار موجب بروز فتنه عظیم می‏گردد و صلاح نیست، ابن زیاد از کشتن مختار منصرف شد و دستور داد او را به زندان باز گرداندند.