بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
مردی به حضور رسولخدا (ص) آمد و گفت: ای رسول خدا به من دانش بیاموز.
پیامبر (ص) فرمود: بر تو باد به قطع امید از آنچه در دست مردم است فانه الغنی الحاضر: «زیرا بی‏نیازی نقد، همین است».
او عرض کرد: زدنی یا رسول اللّه: «ای رسولخدا بر علم آموزی خود بیفزا».
پیامبر (ص) فرمود: از طمع بپرهیز، فانه الفقر الحاضر: «زیرا طمع فقر نقد است».
او عرض کرد: ای رسولخدا، باز بیفزا.
پیامبر (ص) فرمود:
«اذا هممت بامر فتد بر عاقبته، فان یک خیرا ورشدا فاتبعه، و ان یک غیا فدعه.»
:«هنگامی که به امری تصمیم گرفتی در مورد عاقبت آن بیندیش، هر گاه عاقبت آن خیر و مایه رشد باشد، از آن پیروی کن، و اگر عاقبت آن گمراهی باشد، از آن بگذر و دوری کن».