بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
پیامبر(ص) روی حصیری آرمیده بود، یکی از اصحاب بر او وارد شد او را روی حصیر دید که اثر آن حصیر در پهلوی آنحضرت دیده می‏شد، عرض کرد:«ای رسولخدا اگر برای خود فرش نرمی برگزینی مطلوب‏تر است.»
پیامبر(ص) در پاسخ فرمود: مالی و للدنیا... «مرا به دنیا چه کار؟
مثل من با دنیا همچون مسافر سواره‏ای است که در روز سوزان تابستان، کنار درختی می‏آید تا ساعتی از روز خود را در سایه آن درخت استراحت کند، سپس حرکت کرده و آنجا را ترک می‏کند.»
شخصی از آنحضرت پرسید: انسان در دنیا چگونه زیست کند؟ آنحضرت فرمود: مانند کاروانی که در حال عبور است، او پرسید: چگونه سکونت در دنیا را برگزیند؟ فرمود: به اندازه کسی که از کاروان، عقب افتاده است، او پرسید: بین دنیا و آخرت چه اندازه فاصله است؟ فرمود: به اندازه فرو خواباندن چشم، خداوند در قرآن (آیه 35 احقاف) می‏فرماید:
کانّهم یوم یرون مایوعدون لم یلبثوا الا ساعة من نهار.
:«آنها در قیامت، احساس می‏کنند که گوئی بیش از ساعتی از یک روز، در دنیا توقف نداشته‏اند.»