بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
معاذن جبل، از اصحاب باوفای رسولخدا(ص) بود پسرش از دنیا رفت، بسیار ناراحت شد، و از فراق او بی تابی می‏کرد .
پیامبر (ص) برای او نامه‏ای نوشت، و در آن نامه پس از حمد و ثنای الهی و اقرار به یکتائی خدا، چنین نگاشت:
شنیده‏ام در مورد مرگ فرزندت، جزع و بی تابی می‏کنی، و بی تابی در مورد موضوعی که قضای الهی بر آن تعلق گرفته است، این امانت را به تو سپرد و تا مدّت فرا رسیدن اجلش، از وجود او بهره‏مند شدی، و در وقت تعین شده، امانتش را از تو گرفت، انا لله و انا الیه راجعون لا یحبطن جزعک اجرک...
:«همه ما از آن خدائیم و به سوی او باز می‏گردیم، مراقب باش که مبادا پاداش خود را، بر اثر بی تابی، پوچ و نابود کنی، اگر پاداش عظیم صبر و تسلیم در برابر رضای خدا در مصیبت فراق فرزندت را بدانی، خواهی فهمید که مصیبت تو در برابر آن همه پاداش، بسیار ناچیز است .
واعلم ان الجزع یرد میتاً، و لا یدفع قدراً...
:«و بدان که جزع بی تابی، جلو مرگ را نمی‏گیرد، و تقدیر الهی را دفع نمی‏کند، بنابراین صبر و بردباری خود را نیکو گردن، و به وعده الهی امیدوار باش، و در برابر امور حتمی و قضا و قدر خداوند که برای همه مخلوقاتش، اندازه‏گیری نموده است، اندوه مخور والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته.».