بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
هنگامی که به دستور هارون الرّشید، امام موسی بن جعفر (ع) را از مدینه به سوی عراق آورده و زندانی کردند، آن بزرگوار را در زندانهای مختلف انتقال می‏دادند، نخست در زندان عیسی بن جعفر در بصره بود، سپس در زندان فضل بن ربیع در بغداد بود، سپس در زندان فضل بن یحیی، در بغداد، و در آخر در زندان سندی بن شاهک، مسموم شده و به شهادت رسید.
در آغاز، امام را به بصره آوردند و به عیسی بن جعفر بن منصور (نوه منصور دوانیقی) سپردند، آنحضرت یکسال در زندان او به سر برد، سرانجام عیسی برای هارون، چنین نامه نوشت:
«در این مدّتی که موسی بن جعفر (ع) در زندان من است، او را آزمودم، و جاسوسان و دیده‏بانانی بر او گماردم تا دریابم که او در هنگام دعا چه می‏گوید، او همواره برای خود طلب رحمت و آمرزش از خدا می‏کرد، بنابر این روانیست که من او را در زندان نگه دارم، کسی را بفرست تا او را از من تحویل بگیرد».
هارون پس از دریافت نامه عیسی، مأموری فرستاد و آنحضرت را از عیسی تحویل گرفته و به بغداد نزد یکی از وزرای خود (فضل بن ربیع) آورد و به این ترتیب آنحضرت به دوّمین زندان منتقل گردید.