بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
شخصی برای ابوذر غفاری، نامه‏ای نوشت و از او تقاضا کرد تا حدیث و سخن زیبائی را به او اهداء کند.
ابوذر در پاسخ نامه او نوشت: «بدانکه علم و دانش، دامنه وسیع دارد و دارای شاخه‏های بسیار است، ولی اگر بتوانی «به آنکه دوستش داری بدی مکن.»
او به ابوذر گفت: «آیا تاکنون کسی را دیده‏ای که به آن کس که دوستش دارد، بدی کند؟!»
ابوذر جواب داد: «آری تو خودت را از همه کس، بیشتر دوست داری، و چون نافرمانی خدا کنی (مستحقّ عذاب برای خود شده‏ای و در نتیجه) به خود بدی کرده‏ای .
هر بد که می‏کنی تو مپندار زان بدی ایزد فرو گذارد و گردون رها کند
فرض است، فعلهای بدت نزد روزگار تا هر زمان که خواسته باشد ادا کند