بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
ارتشبد سابق حسین فردوست در خاطرات خود، داستان زیر را که تراژدی محمّدرضا در غصب املاک مردم است با اینکه دم از اصلاحات ارضی می‏زد، نقل می‏کند که مربوط به حدود پانزده سال قبل از پیروزی انقلاب (یعنی سالهای 42 به بعد) است، اینک گوش جان فرا می‏دهیم:
محمّدرضا فردی به نام «منصور مزین» (سر لشگر باز نشسته ارتش) را طبق فرمانی رئیس املاک بنیاد پهلوی در گرگان کرده بود...مزین طبق دستور محمّدرضا به فروش این املاک و تبدیل آن به پول نقد پرداخت، او در سالی مبلغی به محمّدرضا می‏داد که به معاون مالی دربار پرداخت می‏شد، و او به حساب محمّدرضا می‏ریخت، و مبالغ هنگفتی خودش می‏دزدید، در نتیجه همه مقامات لشگری و کشوری و متنفذین و تجار و کلیه افرادی که پول اضافی داشتند به گرگان روی آوردند.
مزین به تدریج در گرگان سازمان مفصلی تشکیل داد و هر چه زمین مرغوب دارای مالک و یا بلاصاحب می‏دید، از زمین شهری و زراعی، دره و کوه و تپه و جنگل، همه را تصرف می‏کرد و می‏گفت: متعلق به شاه است و فروخته خواهد شد،...صدها شکایت به دفتر ویژه اطلاعات و بازرسی به دست من می‏رسید، که اهالی گرگان به شدت از مزین شکایت دارند و شاید دهها بار از طرف دفتر، افسرانی به گرگان برای تحقیق فرستادم و گزارش آنها را به محمّدرضا دادم، محمّدرضا هر بار دستور میداد «بدهید به مزین» (یعنی همان کسی که از وی شکایت شده بود!)...چند سال قبل از انقلاب یک افسر را از دفتر به گرگان فرستادم تا تحقیق محلی کند و با مزین تماس بگیرد که مگر اراضی شاه چقدر بوده که شما ده سال است می‏فروشید و هنوز تمام نشده؟
مزین پاسخ داده بود: «اراضی شاه تا مرز شوروی است»... مشتریان مزین اکثراً یا پولدار محلی بودند و یا از تهران می‏رفتند و او به هر یک به دلخواه خود مقداری زمین می‏فروخت، قواره‏ها از 50 هکتار تا صد هکتار بود... خلاصه پس از حدود ده سال فروش زمینهای گرگان، به همین منوال نوبت به اراضی گنبد و سپس زمینهای بجنورد رسید، محمّدرضا از مزین رضایت کامل داشت، نیمی از اراضی بجنورد به فروش رفته بود که انقلاب شروع شد...