بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
یکی از صالحان روزگار بنام ملافتحعلی سلطان آبادی، عادت داشت که هر کس از دوستان اهل بیت(ع) از دنیا می‏رفت، در شب اول دفن او، دو رکعت نماز وحشت برای او می‏خواند، خواه او را بشناسد یا نشناسد، و هیچکس نمی‏دانست که ملافتحعلی چنین عادتی دارد.
روزی یکی از دوستان در راهی او را دید و گفت: من فلان شخصی را که در این ایام فوت کرده در عالم خواب دیدم و احوالش را پرسیدم، گفت: در سختی و دشواری عقاب الهی بودم تا اینکه فلانی (ملا فتحعلی) دو رکعت نماز برای من خواند، همان موجب نجات من از عذاب قبر گردید، خدا پدرش را رحمت کند که چنین احسانی به من کرد و هدیه‏ای برایم فرستاد.
مرحوم ملافتحعلی گفت: آری من برای همه ارادتمندان اهلبیت عصمت و طهارت(ع) که فوت می‏کنند، این نماز را می‏خوانم که دو رکعت است در رکعت اول پس از حمد، خواندن آیةالکرسی و در رکعت دوم بعد از حمد، ده بار سوره قدر را بخواند (و بعد از نماز بگوید: خدایا ثواب این نماز را به قبر فلانکس برسان.)