بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
سالی قحطی و کمبود غذائی مدینه را فرا گرفت، و قیمتها بالا رفت و عده‏ای از مستضعفین گندم و جو را مخلوط کرده و نان می‏پختند و آن را می‏خوردند، امام صادق (ع) در آغاز آن سال خوبی برای مخارج سال خود تهیه کرده بود، وقتی که دید در وسطهای سال مردم در مضیقه غذا هستند، به غلام خود فرمود: مقداری جو خریداری کن و با گندمی که داریم مخلوط نما، یا گندم را بفروش، تا غذای ما با غذای سایر مردم یکنواخت باشد.
فانّا نکره ان ناکل جیداً و یأکل النّاس ردیّاً.
:«چرا که ما دوست نداریم تا غذای مناسب و مرغوب بخوریم، ولی مردم غذای نا مناسب و نا مرغوب بخورند».