بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
عمروبن حمق آنچنان دلباخته امام علی (ع) بود که در جریان جنگ صفین در سخت‏ترین شرائط به حضور علی (ع) آمد و عرض کرد: «سوگند به خدا ای امیرمؤمنان دوستی من با تو و بیعت من، بخاطر خویشاوندی بین من و تو نیست، و برای کسب مال و وجهه و مقام نمی‏باشد، ولی من تو را به پنج خصلت دوست دارم:
1- تو پسر عموی رسول خدا(ص) هستی.
2- تو وصی آنحضرت هستی.
3- تو پدر فرزندان او هستی که از پیامبر(ص) برای ما باقی مانده‏اند.
4- تو پیشتازترین افراد به اسلام هستی.
5- تو بزرگترین سهم را در جهاد با دشمن داری.
اگر من مکلف شوم که کوههای استوار را به دوش حمل نمایم، و در اعماق دریاهای بی کران روم، تا روزی را بدست آورم که در آن دوستان تو را حمایت نمایم و دشمنان تو را سرکوب کنم، در عین حال تصور نمی‏کنم که همه حقوقی که از تو بر عهده من است ادا کرده باشم.
امام علی (ع)، او را در این وفاداری محکم، تصدیق کرد و در حق او چنین دعا نمود:
اللهم نور قلبه بالتقی و اهده الی صراطک المستقیم.
:«خدایا قلبش را با تقوی، منور فرما و او را به صراط مستقیم خود، هدایت کن.»
سپس فرمود:
ای کاش در میان سپه من، صد نفر مانند تو بودند.
حجربن عدی عرض کرد، دراین صورت سوگند به خدا سپاه تو سامان می‏یابد و فریبکاران، در آن اندک می‏گردند.