بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
روزی ابوذر در راهی عبور می کرد، رسول خدا (ص) را دید که همراه دحیه کلبی است (جبرئیل به صورت دحیه کلبی در محضر پیامبر (ص) بود) ابوذر از آنجا رد شد (و حالت و توجه عرفانی رسول خدا (ص) مانع از آن شد که سلام کند)
جبرئیل به رسول خدا (ص) عرض کرد: این مرد کیست ؟ رسول خدا (ص) فرمود: «ابوذر است».
جبرئیل گفت: اگر او سلام می‏کرد جواب سلامش را می دادیم.
رسول خدا (ص) به جبرئیل فرمود: «آیا ابوذر را می شناسی؟»
جبرئیل عرض کرد: «سوگند به خداوندی که تو را به حق به پیامبری فرستاد، ابوذر در ملکوت آسمانهای هفتگانه از زمین مشهورتر است».
رسول اکرم (ص) فرمود: چرا او به این مقام رسیده است؟!» جبرئیل عرض کرد: بزهده فی هذه الحطام الفانیة: «بخاطر زهد و وارستگیش نسبت به امور ناچیز و فانی دنیا».