بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
کاروانی حامل کالا از سوی یمن به سوی شام برای معاویه می‏رفت، امام حسین (ع) در زمان امامتش، اموال کاروان را ضبط و به اصطلاح مصادره نمود، سپس برای معاویه چنین نامه نوشت:
«از حسین بن علی (ع) به معاویه فرزند ابوسفیان، اما بعد: کاروانی از یمن می‏آمد و از نزدیک ما می‏گذشت، (پس از تحقیق معلوم شد) که برای تو کالا و زینت و عنبر و عطریات، حمل می‏کند تا در انبارهای دمشق، ذخیره کنی؟ تا تشنگی و حرص فرزندان پدرت را بوسیله آن کالاها، سیراب و اشباع کنی، ولی من به آن کالاها، نیاز داشتم و ضبط (و مصادره) کردم.
(انی احتجت الیها فاخذتها والسلام).
این روش امام حسین (ع) نشان می‏دهد که در صورت امکان باید اموالی را که برای طاغوت می‏رود، مصادره نمود، و دلیل برآنست که کالاهائی که امروز برای طاغوت عراق (در این جنگ تحمیلی صدامیان کافر عراق) می‏رود، استرداد آن برای حکومت اسلامی ایران جایز بلکه لازم است.