بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
شخصی از امام موسی بن جعفر (ع) پرسید: «دو فرشته‏ای که مأمور مراقبت و ثبت اعمال نیک و بد انسان هستند، آیا از نیت و اراده باطنی انسان، هنگام گناه یا کار نیک، اطلاع دارند یا نه؟!».
امام کاظم در پاسخ فرمود: «آیا بوی چاه فاضل آب، و بوی خوش (باغ) یکسان است؟!».
راوی می‏گوید: نه.
امام فرمود: هنگامی که انسان، نیت کار نیک کند، نفسش (یا روحش) خشبو می‏شود، فرشته‏ای که در سمت راست است و مأمور ثبت پاداشها می‏باشد، به فرشته سمت چپ می‏گوید: برخیز که او اراده کار نیک کرد.
و هنگامی که کار نیک را انجام داد، زبانش، قلم فرشته، و آب دهانش مرکب او می‏شود و آن را ثبت می‏کند.
و هنگامی که اراده گناه کند، نفسش، بدبو می‏گردد، فرشته سمت چپ، به فرشته سمت راست می‏گوید: «بایست که او تصمیم برگناه دارد»، و هنگامی که گناه را انجام می‏دهد، زبانش، قلم، و آب دهانش مرکب می‏گردد، و آن را می‏نویسد.
به این ترتیب، دو فرشته مراقب اعمال انسان حتی به نیت نیک یا بد او آگاه هستند.