بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
امام جواد نهمین امام بر حقّ(ع) به عیادت یکی از اصحابش که بیمار شده بود رفت و در بالین او نشست ودید او گریه می کند و در مورد مرگ، بی‏تابی می‏نماید.
فرمود: «ای بنده خدا! از مرگ می‏ترسی؟ از اینجهت که نمی‏دانی، مرگ چیست؟ آیا اگر چرک و کثافت، تو را فرا گیرد و موجب ناراحتی تو گردد، و جراحات و زخمهای پوستی در بدن تو پدید آید و بدانی که غسل کردن و شستشو در حمام، همه این چرکها وزخمها را از بین می برد، آیا نمی‏خواهی که وارد حمّام شوی و بدنت را شستشو نمائی و از زخمها و آلودگی ها پاک گردی؟ و یا میل نداری به حمّام بروی و با همان آلودگی و زخم‏ها باشی! بیمار عرض کرد: البته دوست دارم در این صورت به حمّام بروم و بدنم با بشویم.
امام جواد(ع) فرمود:«مرگ (برای مؤمن) همان حمام است، و آن آخرین پاکسازی آلودگی گناه، شستشوی ناپاکی هاست بنابراین وقتی که به سوی مرگ رفتی و از این مرحله گذشتی، در حقیقت از همه اندوه و امور رنج‏آور رهیده‏ای و به سوی خوشحالی و شادی روی آورده‏ای ».
بیمار از فرموده‏های امام جواد(ع) قلبی آرام پیدا کرد و خاطرش آسوده شد، وعافیت و نشاط پیدا کرد و با آرامشی استوار، دلهره و نگرانیش از بین رفت.
آری وقتی که انسان از نظر روانی و روحیه، و ایمان و عمل خود را آماده سفر آخرت کند ترس را به خود راه نمی دهد و در می‏یابد که در حقیقت با این سفر، به سوی نجات ورهائی از رنجها، و روی آوردن به شادی‏ها دست زده است.