بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
یکی از علماء که در نجف اشرف، همواره در بیت حضرت امام خمینی (مدظله‏العالی) بود، نقل می‏کند:
یک شب من در خواب دیدم که در بیرونی منزل امام، آمده‏ام، دیدم امام زمان (ارواحنافداه) ایستاده‏اند، مصافحه کردم، دیدم آنحضرت منتظر شخصی هستند، یکدفعه دیدم امام خمینی از بیتشان بیرون آمدند و همراه امام زمان (ع) به طرف خیابان موسوم به «شارع الرسول» که در ناحیه قبله حرم حضرت علی (ع) واقع شده، حرکت کردند و دنبالشان جمعیت بسیاری بود، ولی در بین جمعیت، عرب وجود نداشت.
صبح آن شب که من این خواب را دیدم حاج آقا احمد (فرزند ایشان) از طرف امام نزد ما آمدند و گفتند: «امام فرمودند چون ما در نجف اشرف، رفقائی داشتیم و با آنها در غم و شادی هم رفیق بودیم لازم دیدم، یک کاری می‏خواهم بکنم، رفقا نیز در جریان باشند».
موضوع این بود که امام تصمیم داشتند از نجف بروند و نمی‏خواستند کسی بفهمد و منظور این بود که رفقا در جریان کار باشند، رفقای مخصوص با شنیدن این پیام به خدمت امام رسیدند و بعد جریان مسافرت ایشان به طرف کویت و از آنجا به پاریس پیش آمد که این رفقا همراه ایشان بودند براستی عجیب خواب و عجیب تعبیری؟!.