بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
متوکل (دهمین خلیفه و طاغوت عباسی) از ستمگران بسیار خونریز و متکبر و ستمگر تاریخ است، وی به خصوص با علی (ع) و آل علی (ع) دشمنی و کینه سختی داشت، و به ساحت مقدس آنحضرت ناسزا می‏گفت، و از ناصبی‏های بسیار کثیف بود.
وی شبی در عالم خواب دید: علی (ع) در میان آتش شعله‏ور، است، وقتی بیدار شد، اظهار خوشحالی کرد، چرا که دشمن علی (ع) بود.
تا اینکه از یکی از علمائی که به تعبیر خواب آگاهی داشت، خواست، این خوابش را تعبیر کند، بی‏آنکه اسم علی (ع) را ببرد.
او گفت: «سزاوار است آنکس که در عالم خواب در درون آتش دیدی، پیامبر یا وصی پیامبر (ص) باشد».
متوکل گفت: «این تعبیر خواب را از کجا می‏گوئی؟!».
معبّر خواب، در پاسخ گفت: (در آیه 8 سوره نمل) قرآن می‏خوانیم: فلما جائها نودی ان بورک من فی النار ومن حولها: «هنگامی که (موسی) نزد آتش (در آغاز وحی بر او) آمد، ندائی برخاست که مبارک باد آن کسی که در آتش است (گوئی آتش او را احاطه کرده) و آنکس (فرشتگان) که بر اطراف آتش هست نیز مبارک باد».