بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
در ماجرای اسارت وارثان عاشورا، و آوردن آنها به شام پایتخت یزید، پس از آنکه با سخنرانیهای قاطع و افشاگرانه امام سجاد (ع) و زینب کبری (ع) و... ورق برگشت و یزید برای حفظ خود، سیاست مدارا را نسبت به اسیران اتخاذ کرد، در تاریخ آمده:
یزید، «نعمان بن بشیر» (که فردی امین و متعهد بود) را مأمور کرد تا با جمعی نگهبان، با کمال احترام، بازماندگان حسینی را به مدینه باز گرداند.
نعمان بن بشیر با سی نفر، اهلبیت (ع) را از شام به سوی مدینه حرکت داد و در مسیر راه کاملاً رعایت احترام آنها را نمود و احسان زیاد به آنها کرد تا به مدینه رسیدند.
فاطمه دختر امیرمؤمنان (ع) به خواهرش زینب (ع) عرض کرد: «نعمان به ما احسان کرد، خوبست در برابر احسان او، انعامی به او بدهیم».
حضرت زینب (ع) فرمود: چیزی نداریم به او بدهیم جز زیور (دستبند و...) خود را، آنها طلاهای خود را برای نعمان فرستادند، و از کمی آن عذرخواهی نمودند، نعمان همه آنها را رد کرد و گفت: «اگر من این خدمت را برای دنیا کرده بودم همین مقدار طلاها کافی بود و دیگر عذرخواهی نداشت، ولی سوگند به خدا من به شما احسان نکردم جز برای خدا و خویشاوندی شما نسبت به رسول خدا (ص)».
به این ترتیب، می‏بینیم اهلبیت عصمت (ع) نسبت به نیکوکار این گونه لطف و عنایت داشتند.