بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
در جنگ صفین که در سال 36 هجری بین سپاه علی (ع) با سپاه معاویه، در گرفت و 18 ماه طول کشید.
در اوائل جنگ، روزی معاویه با مشاور عزیزش «عمروعاص» صحبت کرد و برای تحت فشار قرار دادن سپاه علی (ع) گفت: بجا است که ما شریعه (آبراه) فرات را تصرف کنیم، و در نتیجه، تشتگی در این بیابان، سپاه علی (ع) را از پای در آورد.
عمروعاص گفت: «این کار درست نیست، زیرا علی (ع) مردی نیست که تشنه بماند و شما آب در اختیار داشته باشید، عراقیان و حجازیان، همراه او هستند و سرانجام با شمشیرهای بران، خود را به آب می‏رسانند»
معاویه سخن «عمروعاص» را گوش نداد، و دستور حمله داد، و سپاه او آبراه فرات را تصرف کردند.
ولی طولی نکشید با حملات قهرمانانه علی (ع) و یارانش، لشکر معاویه عقب‏نشینی کرده و آبراه فرات بدست سپاه علی (ع) افتاد.
معاویه از ترس تشنگی، بسیار وحشت کرد، و برای علی (ع) پیام فرستاد و تقاضای آزادی آبراه فرات نمود.
علی (ع) به یاران فرمود: «شریعه فرات را آزاد بگذارید و کسی مانع آشامیدن آب نشود، اگر آنها کار جاهلانه انجام دادند، من چنین کاری را نمی‏کنم».
به این ترتیب، امیرمؤمنان علی (ع) در درگیری جنگ، کار ناجوانمردانه انجام نداد، و با این عمل انسانی خود، درس جوانمردی و انسانیت - حتی در جنگ به جهانیان آموخت.