بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
مرحوم آیت‏الله شیخ عبدالرحیم ربانی شیرازی، از چهره‏های معروف انقلاب اسلامی ایران است که غالباً در تبعید و زندان شاه مدفون به سر می‏برد، و پس از پیروزی انقلاب، یار مخلص و پرقدرت و صمیمی امام خمینی (مدظله‏العالی) به شمار می‏آمد و سرانجام در اسفند ماه سال 1360 شمسی از دنیا رفت، مرقد شریفش در گوشه مسجد بالاسر کنار حرم حضرت معصومه (علیهاسلام) در قم می‏باشد.
جالب اینکه او علت ورود خود را به حوزه علمیه قم و سلک روحانیت چنین بیان کرد: «در نوجوانی، یک روز در بازار شیراز دیدم که (مأموران رژیم رضاخان قلدر) عمامه آخوند پیری را به گردنش انداخته و پیرمرد روحانی را به طرف شهربانی یا کلانتری می‏کشد، با خود گفتم: این همان راهی است که پیامبران رفته‏اند، این راه روحانیت، راه انبیا است، سپس به منزل خود آمده و به اقوام و بستگان، اظهار نمودم که قصد دارم علوم دینی بخوانم و به سلک روحانیت وارد شوم، اکثراً انتقاد کرده و گفتند که صلاح نیست، زیرا اکنون آخوندها را می‏گیرند و عمامه‏ها را از سرها بر می‏دارند، گفتم خیر، راه پیامبران از همین طریق است، مذمّت افراد مرا مأیوس نکرد و با سماجت و استقامت، در این راه گام برداشتیم».