بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
امین الدین فضل بن حسن طبرسی مؤلف تفسیر معروف «مجمع البیان» در سبزوار می‏زیست و در قرن ششم بسال 548 یا 542 ه.ق از دنیا رفت و قبر شریفش در مشهد مقدس در روبروی خیابان طبرسی در کنار میدان، معروف و مشهور است.
و معروف است که در تخریب اطراف حرم مطهر حضرت رضا علیه‏السّلام که در چند سال قبل صورت گرفت، قبر علامه طبرسی، ویران شد، شاهدان عینی دیدند که پیکر مقدس او تر و تازه مانده است با اینکه حدود هشت قرن و نیم از رحلت او می‏گذشت.
از حکایتهای مشهوری که به مرحوم طبرسی نسبت می‏دهند اینکه:
«سکته سنگین بر او عارض شد به گونه‏ای که بی‏حرکت به زمین افتاد، بستگان و حاضران تصور کردند که از دنیا رفته است (با توجه به اینکه وسائل طبّی در آن زمان، بخصوص در قریه‏ای مثل سبزوار نبود، بدن او را برداشته و بردند غسل دادند و کفن نمودند و دفن کردند و طبق معمول به خانه هایشان باز گشتند.
ناگهان او در درون تاریک قبر، به هوش آمد ولی خود را در قبر یافت، متوجّه خدای مهربان شد و نذر کرد هرگاه از آن تنگنای قبر نجات پیدا کند و سلامتی خود را باز یابد، کتابی در تفسیر قرآن، تألیف نماید.
اتفاقاً بعضی از کفن دزدها در کمین قبر او بود، و تصمیم گرفته بود قبر او را نبش کرده، و کفن او را بدزدد.
کفن دزد در بیابان خلوت، مشغول خراب کردن قبر او شد، خشتهای لحد را برداشت، و بند کفن را گشود، و همینکه خواست کفن را از بدن علامه طبرسی بیرون آورد، علامه دست او را گرفت.
کفن دزد، سخت ترسید، سپس علامه با او سخن گفت، او بیشتر ترسید، ولی علامه جریان را به او بازگو نمود و به او گفت مترس، سپس کفن دزد علامه طبرسی را به دوش گرفت و او را به منزلش برد.
خمیر مایه استاد شیشه گر، سنگ است gggggعدو شود سبب خیر گر خدا خواهد
علامه، کفنهای خود را به کفن‏دزد داد و اموال بسیار به او بخشید، و او بدست علامه طبرسی، توبه کرد.
سپس علامه به نذر خود وفا کرد و تفسیر گرانقدر مجمع البیان را که در ده جلد است به عربی است به عربی نوشت».