بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
ابن ابی‏الحدید (از علمای بزرگ اهل تسنن که بسال 655 هجری قمری از دنیا رفت) در شأن حضرت علی (ع) قصیده‏ای سروده که به «قصیده عینیه» معروف می‏باشد، یکی از اشعار آن قصیده این است:
اقول فیک «سمیدع» کلاولا gggggحاشا لمثلک ان یقال سمیدع
«ای علی (ع) آیا درباره شما می‏توان گلواژه «بزرگوار» به کار برد، هرگز زیرا که این واژه را توان و قدرت آن نیست که بازگو کننده عظمت مقام تو باشد».
و وقتی خبر شهادت علی (ع) به معاویه (دشمن سرسخت آنحضرت) رسید، گفت:
قل للا رانب ترعی اینما سرحت gggggوللظباء بلا خوف ولا وجل
«اینک به خرگوشها و آهوان بگو هر گونه که می‏خواهند، بدون ترس و بیم بچرخند».
یعنی: شیر از دنیا رفته، سربازان ترسوی من راحت باشند.