بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
سمیه کنیز ابو جهل بود، او حقانیت اسلام را در یافت، و در همان آغاز بعثت، قبول اسلام کرد، ابوجهل آنقدر به او تازیانه زد که از اسلام برگردد، او همچنان استوار و راسخ در عقیده اسلام باقی ماند.
ابوجهل روزی او را بقدری زد که او بی‏هوش به زمین افتاد، پس از مدتی به هوش آمد، ولی گفت:«آئین من همان آئین محمّد (ص) است). وقتی که ابوجهل با سرسخت‏ترین شکنجه‏ها نتوانست سمیه را از آئین حق باز دارد، تصمیم گرفت او را به قتل برساند.
او را کنار خانه کعبه آورد، مشرکان مکه اجتماع کردند، در برابر مردم به او گفت: «دو راه در پیش داری 1- برگشتن از اسلام 2- کشتن، ولی سمیه حاضر نشد از دین اسلام باز گردد.
ابوجهل در حضور مردم نیزه خود را به شدّت درسینه «سمیه» فرو کرد که از پشتش بیرون آمد، و به این ترتیب به شهادت رسید و به نقل دیگر «به دستور ابوجهل، دو شتر آوردند و هر پای او را به یک شتر بستند، و شترها را برخلاف هم راندند و آن بانوی شجاع دو شقّه شد و به شهادت رسید». شوهرش یاسر قبلا به شهادت رسیده بود، فرزند او عمّار یاسر است که در جنگ صفین شهید شد.