بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
یکی از افراد خانواده پیامبر اسلام (ص) از آنحضرت پرسید: «آیا در قیامت یادی از دوستان می‏شود؟» (که مثلاً افراد نیکی از آنها یاد کنند و آنها را نجات بخشد).
پیامبر (ص) در پاسخ فرمود: «در سه مورد، هیچکس از کسی یاد نمی‏کند: 1- در نزد «میزان» (و ترازوی عمل) که انسان در آن وقت همه فکرش در این است که آیا بار گناهش (یا پاداشش) در میزان، سبک است یا سنگین؟!
2- در نزد پل صراط، که انسان همه فکرش متمرکز در این جهت است که آیا از آن، می‏تواند عبور کند یا نمی‏تواند؟
3- هنگام تقسیم نامه‏های اعمال، که انسان همه فکرش، در این است که آیا نامه عملش به دست راستش داده می‏شود (و قبول شده) و یا نه (رفوزه شده است).
در این سه مورد، نه خویش از خویشاوند خود و نه دوست از دوستش و نه یار از یارش و نه پدر و پسر و مادر هیچکدام در یاد همدیگر نیستند، سپس فرمود: «این است معنی قول خدا (در آیه 37 سوره عبس) لکل امرء منهم یومئذ شأن یغنیه: در آن روز، هر کسی را کاری است که او را (از توجه به دیگران) مشغول و غافل داشته است» پناه می‏بریم به خدا در این سه مورد!