بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
متوکل دهمین طاغوت عباسی از طاغوتهای خودکام و ستمگری است که با دودمان پیامبر (ص) و آل علی (ع) کینه و عداوت شدید داشت، و نسبت به آنها ظلم بی حد کرد، از جمله: «عمر بن الفرج» را حکام مکه و مدینه نمود و به او دستور داد که هرگونه نیکی و حمایت از آل ابوطالب (ع) را قدغن کند.
عمر بن الفرج، این دستور را اجرا کرد و نگذاشت احدی کوچکترین کمک به آل علی (ع) بنماید، و اگر شخصی کمترین کمکی به آنها می‏کرد، او را با سخت‏ترین شکنجه‏ها مجازات می‏نمود، آنقدر کار را بر آنها سخت گرفت که جماعتی از بانوان سادات علوی، تنها یک پیراهن داشتند، و هنگام نماز نوبت به نوبت آن را می‏پوشیدند و نمازشان را می‏خواندند.
و این وضع ادامه داشت تا وقتی که متوکل از دنیا رفت، پس از او «منتصر» با روش متوکل مخالفت کرد، و از آنهمه سختگیری نسبت به آل علی (ع) جلوگیری نمود و نسبت به آنها احسان کرد.