بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
قیس بن عاصم به حضور رسول خدا (ص) آمد و عرض کرد: در زمان جاهلیت هفت دخترم را زنده به گور کردم (حال چه کنم؟).
رسول اکرم (ص) فرمود: بجای هر یک از آنها، یک برده آزاد کن.
او عرض کرد: من شتردار هستم، نه برده‏دار.
پیامبر (ص) فرمود: بجای هر یک از آنها، یک شتر به عنوان هدیه به مکه ببر و قربانی کن.
موضوع دخترکشی و زنده به گور کردن آنها در جاهلیت نه تنها یک کار معمولی آنها بود، بلکه به آن افتخار می‏کردند، چنانچه شاعر آنها گوید:
سمیتها اذ ولدت تموت gggggوالقبر صهر ضامن زمیت
یعنی: «وقتی آن دختر زائیده شد، او را «تموت» (میمیرد) نام نهادم (مقابل یحیی که به معنی زنده می‏شود است) قبر، دامادی است نگهدار و با وقار».
و شاعر دیگر در ترسیم دیدگاه مردم جاهلیت نسبت به زن می‏گوید:
لکل ابی بنت اذا هی ادرکت gggggثلاثه اصهار اذا ذکرالصهر
فزوج یراعیها وبیت یکنها gggggو قبر یواریها فخیرهم القبر
یعنی: «برای هر پدر دختری که رسیده است، سه داماد است، اگر از داماد سخن به میان آید: 1- شوهری که او را نگهداری کند 2- خانه‏ای که او را بپوشاند 3- قبری که او را پنهان کند، و بهترین آنها، سوم است»
در حالی که در دوران جاهلیت در مورد زنان، این گونه قضاوت می‏شد، و داشتن دختر را عار و ننگ، برای خود می‏پنداشتند، اسلام شدیداً این رسم مرهوم و غلط را کوبید و نابود کرد، و زنان را انسان و دارای حقوق انسانی معرفی نمود، و ملاک برتری را تنها بر پایه تقوا و پاکی دانست، و بر روی هر گونه تبعیضات نژادی خط بطلان کشید.