ابان پسر تلغب نقل می‏کند:
امام صادق علیه‏السلام فرمود:
ابان! تو گمان می‏کنی خداوند به کسی که مال و ثروت داده، به خاطر مقام و منزلت او در پیشگاه خدا بوده و او را خداوند دوست می‏دارد؟
و کسی را که از عطای خود محروم ساخت و زندگیش در تنگنا است، به خاطر این است که او در نزد خدا بی‏ارزش است و خداوند او را دوست ندارد؟
هرگز چنین نیست. زیرا ثروت و مال از آن خداست، به عنوان امانت در اختیار مردم می‏گذارد و آنان را آزاد گذاشته که از روی میانه روی بخورند و بیاشامند و لباس تهیه نموده و ازدواج کنند و برای خود وسیله سواری تهیه کرده و زندگی را به طور اقتصادی بگردانند.
و هرگاه از مخارج معمولی اضافه آمد، از مستمندان و مؤمنان دستگیری نموده و مشکلات زندگی آنان را برطرف سازند.
هر کس در مال خداوند این چنین شرعی و میانه روی رفتار کند، هر اندازه استفاده نماید و هر کاری انجام دهد، بر وی حلال است.
هر آنچه می‏خورد و می‏آشامد و سواری تهیه می‏کند و ازدواج می‏نماید بر او حلال است.
و کسی که اسراف نموده و در موارد خلاف خروج می‏کند برایش حرام خواهد بود.
آنگاه فرمود:
- اسراف نکنید! چون خداوند اسراف کنندگان را دوست ندارد.
ای ابان! تو فکر می‏کنی خداوند از کرم و فضل خود به کسی به عنوان امانت مالی می‏دهد او می‏تواند اسبی به ده هزار درهم بخرد در صورتی که اسب بیست درهمی هم او را کفایت می‏کند و یا کنیزی به هزار دینار بخرد با این که بیست دیناری او را کافی است؟
سپس فرمود:
زیاده روی نکنید خداوند اسراف کنندگان را دوست ندارد.(51)