عبدالحمید واسطی نقل می‏کند، به امام محمد باقر علیه‏السلام عرض کردم:
به خدا قسم دکان‏های خود را به انتظار ظهور امام زمان (عج) رها کردیم، تا جایی که اکنون چیزی نمانده از فقر و بیچارگی، دست گدایی پیش مردم دراز کنیم!
فرمود:
- این عبدالحمید! آیا گمان می‏کنی اگر کسی خود را وقف راه خدا کند، خداوند راه روزی را به روی او نمی‏گشاید؟ والله! خداوند در رحمت خود را به روی او خواهد گشود.
رحمت خدا بر کسی که خود را در اختیار ما گذاشته و ما را و امر ما را زنده نگه می‏دارد.
عرض کردم:
- اگر من پیش از آنکه به ملاقات قائم شما مشرف گردم، بمیرم، چگونه خواهم بود؟
فرمود:
- هر کدام از شما که می‏گوید:
اگر قائم آل محمد (عج) را ببینم به یاری او بر می‏خیزم، مانند کسی است که در رکاب او شمشیر بزند و کسی که در رکاب وی شهید گردد، مثل این است که دوبار شهید شده است.
(در روایت دیگری نقل شده:
مثل کسی است که در رکاب او شمشیر زند؛ بلکه مثل کسی است که با وی شهید شود.)(50)