روزی امام موسی بن جعفر علیه‏السلام را در بغداد به یکی از کاخهای با شکوه هارون وارد کردند.
هارون که مست قدرت و سلطنت بود، به کاخ اشاره کرد و گفت:
این کاخ از آن کیست؟
- نظر هارون این بود که عظمت و جلال خویش را به رخ حضرت بکشد. -
امام با کمال بی‏اعتنایی به کاخ پر تجمل وی فرمود:
این خانه، خانه فاسقان است؛ همان افرادی که خداوند درباره آنها می‏فرماید:
به زودی کسانی را که در روی زمین به ناحق کبر می‏ورزند از (درک و فهم) آیات خود منصرف می‏سازم به طوری که هرگاه آیات الهی ببینند ایمان نمی‏آورند و اگر راه هدایت و کمال ببینند آن را انتخاب نمی‏کنند. اما هرگاه راه گمراهی ببینند آن را پیش می‏گیرند همه اینها به خاطر آن است که آنان آیات ما را تکذیب نموده و از آن غفلت کردند.(60) (تو نیز ای هارون از آنان هستی که در برابر حق تکبر ورزیده و جبهه گرفته‏اند.)
هارون از این پاسخ سخت ناراحت شد. از امام پرسید:
پس در واقع این خانه، خانه کیست؟
حضرت فرمود:
این خانه در حقیقت از آن شیعیان ما است اکنون دیگران (شما) با زور آن را گرفته‏اند و بر ایشان باعث آزمایش و امتحان است.
هارون گفت:
اگر این کاخ از آن شیعیان است، چرا صاحبش آن را از ما نمی‏گیرد؟
امام فرمود:
این خانه از صاحب اصلیش در حال عمران و آبادی گرفته شده است، هرگاه توانست آن را آباد کند پس خواهد گرفت...(61)