عمران پسر شاهین از بزرگان عراق بود. وی علیه حکومت عضدالدوله دیلمی قیام نمود.
عضدالدوله با کوشش فراوان خواست او را دستگیر نماید. عمران به نجف اشرف گریخت و در آنجا با لباس مبدل مخفیانه زندگی می‏کرد.
عمران در کنار بارگاه حضرت علی علیه‏السلام پیوسته به دعا و نماز مشغول بود تا اینکه یک بار آن حضرت را در خواب دید که به او می‏فرماید:
- ای عمران! فردا فنا خسرو (عضدالدوله) به عنوان زیارت به اینجا می‏آید و همه را از این مکان بیرون می‏کنند. آن گاه حضرت به یکی از گوشه‏های قبر مطهر اشاره نموده و فرمود:
- تو در اینجا توقف کن که آنان تو را نمی‏بینند. عضدالدوله وارد بارگاه می‏شود. زیارت می‏کند و نماز می‏خواند. سپس به درگاه خدا دعا و مناجات می‏کند و خدا را به محمد و خاندان پاکش سوگند می‏دهد که وی را بر تو پیروز نماید. در آن حال تو نزدیک او برو و به او بگو: پادشاها! آن کسی که در دعاهایت مورد تأکید تو بود و خدا را به محمد و خاندان پاکش قسم می‏دادی که تو را بر او پیروز کند کیست؟
فناخسرو خواهد گفت: مردی است که در میان ملت ما اختلاف انداخته و او قدرت ما را شکسته و علیه حکومت قیام نموده است. به او بگو اگر کسی تو را بر او پیروز کند چه مژده‏ای به او می‏دهی؟
او می‏گوید هر چه بخواهد می‏دهم. حتی اگر از من بخواهد او را عفو کنم عفو می‏کنم.
در این وقت تو خودت را به او معرفی کن. آنگاه هر چه از او خواسته باشی به تو خواهد داد.
عمران می‏گوید: همان طور که امام علی علیه‏السلام مرا در عالم خواب راهنمایی کرده بود، واقع شد. عضدالدوله آمد. پس از زیارت و نماز خدا را به محمد و آل محمد قسم داد که او را بر من پیروز گرداند. من نزدش رفتم به او گفتم: اگر کسی تو را بر او پیروز کند، چه مژده‏ای به او می‏دهی؟ او هم در پاسخ کند: هر کس مرا بر عمران پیروز گرداند، حتی اگر خواسته‏اش عفو باشد، او را خواهد بخشید.
عمران می‏گوید در این موقع به پادشاه گفتم: منم عمران پسر شاهین که تو در تعقیب و دستگیری او هستی.
عضدالدوله گفت: چه کسی تو را به اینجا راه داد و از جریان آگاهت نمود؟ گفتم: مولایم علی علیه‏السلام در خواب به من فرمود فردا فناخسرو به اینجا خواهد آمد و به او چنین و چنان بگو! من هم خدمت شما عرض کردم. عضدالدوله گفت:
- تو را به حق امیرالمؤمنین قسم می‏دهم که آیا حضرت به تو فرمود: فردا فنا خسرو می‏آید؟
گفتم: آری! سوگند به حق امیرالمؤمنین که آن حضرت به من فرمود. عضدالدوله گفت: هیچ کس غیر از من، مادرم و قابله نمی‏دانست که اسمم فناخسرو است.
پادشاه در همانجا از گناه وی درگذشت و او را به وزارت انتخاب نمود. و دستور داد برایش لباس وزارت آوردند و خود به سوی کوفه حرکت نمود. عمران نذر کرده بود هنگامی که مورد عفو و گذشت پادشاه قرار گرفت با سر و پای برهنه به زیارت امیرالمؤمنین مشرف شود. (که البته همین کار را هم کرد.)
راوی این داستان طهال مقدادی می‏گوید:
- جد من نگهبان بارگاه امیرالمؤمنین علیه‏السلام بود. حضرت را شب به خواب می‏بیند که به او می‏فرماید: از خواب برخیز و برو برای دوست ما (عمران پسر شاهین) در حرم را باز کن!
جد من از خواب برمی‏خیزد و در حرم را باز کرده و منتظر می‏نشیند. ناگهان مشاهده می‏کند مردی به سوی مرقد حضرت می‏آید. هنگامی که به حرم می‏رسد، جدم به او می‏گوید: بفرمایید ای سرور ما! عمران می‏گوید: من کیستم؟
جدم پاسخ می‏دهد: شما عمران پسر شاهین هستید.
عمران تأکید می‏کند که من عمران پسر شاهین نیستم!
جدم می‏گوید: شما عمران هستید. الان علی علیه‏السلام را در خواب دیدم و دستور داد که برخیز و در را به روی دوست ما باز کن.
عمران با تعجب می‏پرسد:
- تو را به خدا سوگند می‏دهم که چنین گفت؟
جدم می‏گوید: آری! به حق خداوند سوگند می‏خورم که چنین گفت. عمران خود را بر درگاه حرم می‏اندازد و مشغول بوسیدن می‏شود دستور می‏دهد شصت دینار به جدم بدهند. (20)