حارث پسر مغیره گوید:
شبی در یکی از راه‏های مدینه امام صادق علیه‏السلام با من برخورد کرد و فرمود: ای حارث!
گفتم: بلی!
فرمود:
- گناهان سفیهان شما بار آگاهان شما خواهد شد و علماء شما حامل بار نابخردان شما خواهند بود. آنگاه رد شد و رفت.
حارث می‏گوید:
پس از مدتی محضر امام صادق علیه‏السلام رسیدم و اجازه خواسته و گفتم:
- فدایت شوم! چرا فرمودی بار گناهان نابخردان شما را، علماء شما حمل خواهند کرد، از این فرمایش شما مطلب مهمی به نظرم می‏رسد و سخت نگران شدم.
فرمود:
- آری! مطلب همان است که گفتم، گناهان نابخردان شما بار علماء شما خواهد شد. علتش این است چرا هنگامی که یکی از شما کار ناپسندی را مرتکب می‏شود که باعث اذیت ما شده و بر ما عیب و ایراد می‏کنند، او را نصیحت نکرده و با سخنان زیبا، پند و اندرز نداده و از خواب غفلت بیدارش نمی‏کنید؟
گفتم:
- اگر او را نصیحت کنیم نمی‏پذیرد و از ما اطاعت نمی‏کند.
فرمود:
- اگر چنین است با او قهر کنید و هرگز با این گونه آدم همنشین و دوست و رفیق نباشید.(56)