یکی از کنیزان امام حسین علیه‏السلام خدمت حضرت رسید، سلام کرد و دسته گلی تقدیم آن حضرت نمود.
حضرت هدیه آن کنیز را پذیرفت و در مقابل به او فرمود:
تو را در راه خدا آزاد کردم.
انس که ناظر این برخورد انسانی بود از آن حضرت با شگفتی پرسید:
چگونه در مقابل یک دسته گل بی‏ارزش او را آزاد کردی؟! - چون ارزش مادی یک کنیز به صدها دینار طلا می‏رسید. -
حضرت با تبسمی حاکی از رضایت خاطر بود فرمود:
خداوند اینگونه ما را ادب کرده، چون در قرآن کریم می‏فرماید:
اذا حییتم بتحیه فحیوا با حسن منها او ردوها
اگر کسی به شما نیکی کرد او را نیکی و رفتار شایسته‏تری پاسخ دهید.
و من فکر کردم، از هدیه این کنیز بهتر این است که در راه خدا آزادش کنم(36)
اگر واقعاً هر کس خوبیهای مردم را با نیکیها و رفتار خوب‏تری پاسخ می‏داد، همان طور که خاندان پیغمبر گرامی انجام داده‏اند، زندگی بهتر و جامعه ما جامعه‏ای اسلامی می‏شد.