هنگامی که پیامبرصلی الله علیه وآله و سلم شهادت حسین علیه‏السلام و سایر مصیبت‏های او را به دختر خود، خبر داد؛ فاطمه علیهاالسلام سخت گریه نمود و عرض کرد:
- پدر جان! این گرفتاری چه زمانی رخ می‏دهد؟
رسول خدا فرمود:
- زمانی که من و تو و علی در دنیا نباشیم.
آن گاه گریه فاطمه شدیدتر شد. عرض کرد:
- چه کسی بر حسینم گریه می‏کند، و به عزادری او قیام می‏نماید؟
پیامبر فرمود:
- فاطمه! از زنان امتم بر زنان اهل بیتم، و مردان بر مردان گریه می‏کنند و در هر سال، عزاداری او را تجدید می‏کنند. روز قیامت که فرا رسد، تو برای زنان شفاعت می‏کنی و من برای مردان، و هر که بر گرفتاری حسین گریه کند، دست او را می‏گیریم و داخل بهشت می‏کنیم. فاطمه جان! تمام دیده‏ها روز قیامت گریان است، مگر چشمی که بر مصیبت حسین گریه کند! آن چشم برای رسیدن به نعمت‏های بهشت خندان است!(37)